Na een nacht in een kuil sta
ik redelijk geradbraakt op. Henk functioneert iets beter, zijn kuil was minder
diep. Vanavond ruilen!
We ontbijten rond 8 uur.
Middenin het restaurant staat een mooie verzameling van oma’s emaillen pannen
gevuld met yoghurt, cornflakes, muesli en vers fruit. Omdat het donderdag is,
mogen we ook een gebakken ei.
Onze gids zit al klaar om te
vertrekken. Best vreemd dat hij met ons mee kan gaan naar de school, maar dat
er geen gids is voor die village tour. De school staat namelijk in die village.
Wij verbazen ons nergens meer over en stappen in de auto naar Gweta.
Gweta telt 7000 inwoners en
er zijn twee basisscholen. De school die wij bezoeken heeft 550 leerlingen en
bestaat uit een aantal losse gebouwen van twee lokalen die op ruime afstand van
elkaar staan. De wc’s staan aan het eind van het terrein en het is er een komen
en gaan van kinderen. Als je hier naar de wc moet, ben je er dus echt even uit.
Eerst maken we kort kennis
met de directeur. Bij haar kantoor hangen de schoolthema’s die de komende
maanden in de klassen aan de orde moeten komen. Een soort Botswaanse
kanjertraining, maar ook lessen over het voorkomen van Aids, persoonlijke
hygiëne, alcoholmisbruik, diefstal, ruzie voorkomen en zuinig zijn met water.
Mooi is ook de poster van de rechten van het kind die ernaast hangt.
We bezoeken een groep 4,
grade 2 in Botswana. In de klas zitten 41 kinderen, kort op elkaar in groepen van
8 à 10 kinderen. Opvallend is dat er vooral veel jongens in de klas zitten.
Sommige kinderen hebben hun winterjas nog aan (buiten is het 25 graden). De
meeste kinderen dragen schooluniformen, verplicht op alle scholen hier.
Boeken zien we niet. Alle lessen
komen vanaf het schoolbord of het prikbord. Op het schoolbord staan de adviezen
voor de persoonlijke hygiëne, het thema van deze week: was je voeten, draag
schoenen, houd je nagels kort en schoon. De kinderen moesten dit gisteren
overschrijven in hun schrift. Omdat een heel stel nog niet klaar is, gaan ze
daar vandaag mee door. Leerlingen die al wel klaar waren, zitten te wachten.
De juf neemt alle tijd voor
ons en beantwoordt alle vragen die we stellen. Zo nu en dan roept ze een keer
dat het stil moet zijn, maar eigenlijk is dat amper nodig. Geen kind rent van
zijn plaats en het is erg rustig in de klas. De juf vertelt dat 41 kinderen
best veel is, maar dat dit vooral komt omdat er veel kids zijn die thuis
problemen hebben of die wees zijn omdat de ouders zijn overleden aan aids. De
leerkracht heeft hierover contact met sociaal werkers die de kinderen dan
begeleiden.
Lezen, schrijven, Engels en
rekenen zijn de vakken die in groep 4 gegeven worden, buiten de thema’s die ik
eerder noemde. Dat deze thema’s op school onderwezen worden, komt omdat ouders
dit zelf nog maar weinig doen volgens de leerkracht. Opvoeden is nu meer een
taak van de school. Mooi is er de juf ook aan kunstonderwijs doet. Vol trots
laat ze grote vellen papier zien, waarop de kinderen afdrukken hebben gemaakt
van bladeren, vruchten en hun eigen vingers.
We bekijken de keuken van de
school, waar vijf mensen bezig zijn om broodjes te smeren voor de lunch. De
broodjes staan in emmers klaar, met voor elk kind een pakje melk, en worden door
kinderen uit de groepen opgehaald.
Alle leerlingen ontbijten om
6:30 uur op school. In de keuken staan enorme elektrische pannen waarin pap
wordt gemaakt. Om stroom te besparen, worden deze pannen alleen in de regentijd
gebruikt. In de andere maanden wordt de pap buiten gemaakt.
Elke leerling moet
elke dag een tak of stuk hout meenemen. Met 550 takken kan zo buiten een groot
vuur gemaakt worden.
In grade 6, groep 8, zitten
kinderen 40 leerlingen – ook hier vooral jongens. De leerkracht is een vrolijke
dame die, net als die van groep 4, alle tijd voor ons neemt. In deze klas heeft,
in tegenstelling tot groep 4, elke leerling zijn eigen tafel. Boeken zijn hier wel,
maar ook hier veel les van het prik- of schoolbord. Op het moment dat wij er
zijn, zijn de leerlingen bezig met een soort oefentoets: multiple choice vragen
over Botswana (aardrijkskunde, geschiedenis en natuur). Aan het eind van het
schooljaar moet ook hier een eindtoets worden gemaakt. Niet om de kwaliteit van
de school te beoordelen, maar om te zien wat een leerling zoal weet. Doen ze
goed hier … ;)
De juf is erg geïnteresseerd
in het onderwijs in Nederland. Hoeveel kinderen heb ik in de klas, welke vakken
geef ik en doe ik helemaal niets aan dans? ik vertel dat wij gymnastiek hebben,
dat is in Botswana geen schoolvak. Ik geef haar het adres van het
tekenlessenblog en ze belooft zeker te gaan kijken.
Na deze groep 8 gaan we nog
even naar het hutje dat op het terrein is gebouwd. Het is bedoeld voor de
geschiedenislessen: een hutje gemaakt van palen en stenen, bij elkaar gehouden
door een mengsel van koeienpoep en zand. Ook de muurtjes eromheen, met
ingebouwde zitplaatsen, zijn zo gemaakt. Binnen een kast van hetzelfde
materiaal, een vuurplaats en een bed van bamboepoten met een matras van leren
stroken. Wij herkennen ons Flinstone-huisje! Ook al is ons huisje van beton,
het is gemaakt naar de traditionele bouw van de hutten in Botswana.
’s Middags nestelen we ons
met een boek aan het zwembad en maken we een rondje langs de baobap-bomen.
’s Avonds
eten we weer in het restaurant. Het is stukken minder druk dan gisteren, dus we
hoeven geen uur te wachten nu. En de steak die we kiezen, smaakt vele malen
beter dan de laffe vegetarische groentecurry van de dag ervoor. Helaas, ‘we’re
out of cream, the truck will arive tomorrow’, dus de Irish coffee is vandaag
zonder slagroom. Never mind, ’t gaat immers om de whisky.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten